Burnout is voor mietjes!

De stop knop

Famke kon de stop knop niet meer vinden.

Totdat ze door haar vrienden en familie stevig in haar nekvel werd gepakt en tot stilstand kwam.

‘Ik moest stoppen met willen doorgaan en leren accepteren dat ik in volledige uitputting zat. Fysiek en mentaal.

Op eigen(wils)kracht kwam ik er echt niet meer uit dat was wel duidelijk.

Toen ben ik op zoek gegaan naar professionele begeleiding.’

Ik dacht altijd een burnout is voor mietjes

Dat zal mij nooit gebeuren. Zit tussen de oren, schop onder je kont en gaan maar weer.

Dus toen de eerste signalen als moe, slecht slapen en totaal geen concentratie zich aandienden ben ik eerst 2 weken thuis geweest om een beetje bij te komen en toen snel weer begonnen met mijn werkzaamheden. Niet op volle kracht natuurlijk maar iets rustiger aan.

Na een half jaar doormodderen in eigen werkzaamheden en opbouwend in tijd bleef ik hangen.

En goed ook.

Was ik dit?

Ik kwam elke dag uitgeputter thuis, was steeds vaker ziek en mijn hoofd deed ook niet meer mee.

Toch bleef ik maar door en doorgaan. Op adrenaline en wilskracht.

Dat verantwoordelijkheidsgevoel deed de boel ook geen goed.

Met als gevolg dat ik eigenlijk nog meer onderuitgleed.

Ik kon niet meer zelfstandig nadenken. Uiteindelijk was het zo erg dat ik letterlijk geen steek meer kon tellen (was nl. begonnen met breien om weer iets ontspannends te doen, maar zelfs dat lukte me niet meer). Wat gebeurde hier?

Acceptatie en leren tot rust te komen

Bij mijn eerste kennismakingsgesprek met Susanna had ik gelijk een goed gevoel. Susanna kwam deskundig, doortastend en daadkrachtig op me over.

Het traject wat we in zouden gaan werd heel goed en helder aan me uitgelegd zodat ik wist waar ik aan toe was. Dit had ik zo nodig. We zijn vervolgens een vrij strak traject ingegaan en zagen elkaar zo om de 2 weken.

In dit, vrij korte, tijdsbestek heb ik echt heel veel geleerd. Wat voor mij met name in het begin belangrijk was, is leren om tot rust te komen en de acceptatie; accepteren dat ik in een burn-out zat. Dat was intensief en spannend. Dit vond ik heel moeilijk. Maar ik kreeg duidelijke handvatten en kaders.

De ‘thuisopdrachten’ die ik hiervoor mee kreeg pasten bij me en ik vond sommige opdrachten uiteindelijk zelfs leuk. Het gaf mij energie iets wat ik al heel lang niet voelde. Het was intensief soms maar telkens raak!

Eyeopener; innerlijk kompas

Wat mij in dit traject met name heel goed heeft geholpen zijn het maken van de reflecties (+ de bespreking daarvan) en de directe, concrete maar ook warme manier van begeleiding tijdens de sessies, op zo’n manier dat ik zelf de antwoorden kon vinden.

En mijn sterke en zwakke kanten weer in beeld kreeg en leerde zien wat bij me paste en wat niet. Mijn innerlijk kompas weer te zien en voelen. En ik kreeg de ruimte om dat innerlijk kompas weer te gaan volgen.

Ik vond het ook heel fijn dat we konden lachen om sommige situaties of karaktereigenschappen die op tafel kwamen. Dit werkte voor mij erg relativerend. En daardoor kon ik er actief mee aan de slag. Dat was mooi en overweldigend omdat ik dit gevoel zo lang niet had kunnen toelaten.

Rust

Wat mij veel heeft gebracht is het lichaamswerk bv het leren afwisselen van “hoofd” en “hand” activiteiten.

Op die manier doe je een ander beroep op je beide hersenhelften.

Het meeste plezier heb ik gehad met het maken van een moodbord of visionboard. Het was heerlijk om me hier in ‘te verliezen’.

Mede hierdoor werd het me weer duidelijk wie ik eigenlijk ben, wat ik leuk vind en waar mijn hart ligt. Doordat ik te veels te veel in mijn hoofd zat was het ‘doen’ namelijk totaal geblokkeerd geraakt en was ik mijn zelfvertrouwen dusdanig verloren dat er niks meer uit mijn handen kwam. Door het maken van o.a. dit moodbord kreeg ik weer plezier in het doen en begon mijn creatieve energie weer wat te stromen. Door zelfinzicht kreeg ik weer zelfvertrouwen.

Opkrabbelen

Ik ben inmiddels weer aardig op de goede weg, gelukkig; maar opkrabbelen uit een burnout duurt helaas lang.

Door dit traject ben ik erachter gekomen dat het belangrijk is om te doen wat bij je past en voor jezelf op te komen/grenzen aan te geven.

Dit laatste blijf ik moeilijk vinden maar het gaat me wel steeds beter af. Ik gebruik de tools uit mijn traject nog dagelijks. In overleg met mijn huidige werkgever zijn we nu overeengekomen dat ik op zoek ga naar ander werk in een (kleinschaligere) werkomgeving, welke beter bij me past en waar ik beter tot mijn recht en uit de verf zal komen.

Door mijn traject heb ik daar ook alle vertrouwen in. Na mijn herstelbegeleiding zet ik loopbaanbegeleiding in en ga dit verder ontdekken.

Famke wil met haar gastblog anderen inzicht en bewustwording geven over hoe diep een roofbouwproces kan gaan.

Hulp nodig bij het herstel van je burnout?
En wil jij werk doen waar je plezier aan beleeft, energie van krijgt en dat 100% bij jou past? Dan heb je een plan nodig! Wij helpen je erbij en geven je praktische en vooral concrete hulp bij je herstel en het opdoen van zelfkennis en wij helpen je om op jouw tijd in beweging te komen. 

Resultaat: Een kompas dat je de goede richting op stuurt en je op koers houdt bij twijfel en tegenslag! Je inzichten en ideeën meer tot leven laten komen en nu echt voor je laten werken? 

Mail ons. Een kennismaking is kosteloos en de koffie staat voor je klaar!